Wynyard

Donderdagmorgen 18 januari gaan we na het ontbijt richting Wynyard. We hoeven ons niet te haasten want de reis is maar 140 km. Wynyard ligt aan de noordkant van Tasmanie en is gelegen aan de kust. We verblijven er in een motel met de toepasselijke naam Waterfront view. De reden dat we ook voor deze kant van het eiland hebben gekozen is omdat Arie zo'n 15 jaar terug bollen had verkocht aan een, toen, werknemer van Paul Robert Thomson. Zijn naam is Dennis Smit en hij had tegen Arie gezegd als hij nog een keer op Tasmanie zou komen hij de BBQ aan had staan. Nu we op Tasmanie zijn is Dennis echter niet meer werkzaam voor Paul Thomson, eigenaar van van Diemens flowerbulbs. Dennis heeft in december afscheid genomen van zijn vrienden in Wynyard en woont en werkt nu in Orange, een plaats zo'n 200 km westelijk van Sydney. Aan het eind van de vakantie zullen we hem ontmoeten.
We komen op tijd aan in Wynyard, zelfs zo vroeg dat de kamers nog niet klaar zijn. Daarom besluiten we om in Wynyard wat te gaan eten en als we daarna teruggaan kunnen we in onze kamers. We installern ons en gaan dan op weg naar Paul Thomson, van Diemen flowerbulbs, waar Arie een afspraak heeft gemaakt. Kennelijk was er ruis op de lijn want Paul had ons pas volgende week dinsdag verwacht. Neemt niet weg dat we aller hartelijkst werden ontvangen en we kregen een uitgebreide rondleiding op het bedrijf. Ze telen voornamelijk tulpen en lelies. Zijn zoon was wel met een vriend, waar Nel en Arie morgenmiddag naar toegaan, een samenwerking begonnen om pioenen te gaan verbouwen.
Na de rondleiding worden we uitgenodigd om een glas wijn te drinken en zijn vrouw had een kaasplank en fruit klaargemaakt. Ze verontschuldigden zich dat we niet konden worden uitgenodigd voor het avondeten omdat ze vanavond en morgenavond druk bezig zouden zijn met het voorbereiden van een charity dinner. Paul heeft een vriend die in de politiek zit en om op de kandidatenlijst te komen moet er $ 50.000,- bij elkaar worden gebracht. Vandaar het dinner voor zo'n 35 man. We nemen rond 18.00 uur afscheid en gaan vlak bij het motel bij het seafood restaurant wat vis en chips bestellen. Volgens de receptie van het motel zou dit van goede kwaliteit zijn en aan het aantal klanten zou je verwachten dat dit ook zo is. Wij vinden het echter niet te (fr)eten.
De volgende dag gaan we op tijd uit de veren omdat we om 10 uur een afspaak hebben bij Maarten Blokker die fresia's, irissen en wat calla's teelt. Zijn bedrijf ligt iets buiten Devenport en dat is ruim een uur rijden van Wynyard. We werden daar ook hartelijk ontvangen. Maarten komt oorsponkelijk uit Uitgeest en is in 1985 met zijn ouders naar Tasmanie geemigreerd. Hij was toen 17 jaar. De eerste jaren was het een (zeer) kleinschalig bedrijf. In de loop der jaren is het buitgebouwd tot een behoorlijk bedrijf waar in drukke tijden wel 40 mensen werkzaam zijn. De meeste zijn backpackers. Een vaste groep van zo'n 10 tot 15 man is het jaar rond werkzaam. Maarten laat met trots zijn divese teelten zien en hij komt over als een gedreven en hartelijke man. Na afloop van de rondleiding gaan we nog koffie bij hem drinken waarbij zijn vrouw nog het een en ander op tafel zet. We nemen ruim na de middag afscheid en gaan, voordat we weer naar Wynyard gaan, wat eten in Devenport. Dit blijkt een vrij grote stad te zijn. Rond een uur of drie zijn we weer in Wynyard en Nel en Arie gaan vrijwel direct door naar Phil Medwin om zijn pioenenteelt te bekijken. Wij doen het wat rustig aan en maken een wandeling over het ruime en soms wat ruige strand.
Rond 19.00 uur zijn Arie en Nel weer terug. We besluiten lopend naar "downtown" Wynyard te lopen om daar het avondeten te nuttigen. We belanden in een eetgelegenheid waar we voortreffelijk eten voorgeschoteld krijgen. Er blijkt ook een gezeldschap te zitten waar een vrouw haar 50e verjaardag vierde. Toen we ons toetje, een paar bolletjes ijs, kregen kwam de vrouw naar ons toe om te vragen wat dat toetje precis was. Het stond namelijk niet op de menukaart. We raakten aan de praat en toen Arie zei dat we gister bij Paul Thomson waren geweest zei zij dat ze een Nederlandse vriend had die daar had gewerkt. Die vriend blijkt Dennis Smit te zijn. Een ander nam een foto van ons met de jarige job en deze werd naar Dennis geappt. Niet veel later belde Dennis naar de jarige vrouw en deze gaf haar mobiel aan Arie. Wat is de wereld soms toch klein. De toch al gezellige avond kreeg zo een leuke, verrassende wending. Zo was het verblijf in Wynyard, ondanks dat we niet bij Dennis Smit hadden gebbq, toch een leuke en bijzondere tussenstop geweest. Morgenochtend gaan we richting Cradle Mountain. We hoeven niet heel vroeg weg want de rit naar Cradle Mountain is 115 km.