Port Fairy

Dinsdag 2 januari zijn we op tijd uit de veren. De koffers moeten weer gepakt om na het ontbijt richting Port Fairy te rijden, een rit vn bijna 200 kilometer. Maar eerst genieten we nog van ons ontbijt van Captain at the bay.
Rond 09.30 uur gaan we op pad. Nel gaat rijden zodat arie zijn rug wordt ontzien. We besluiten om halverwege op te steken en dat zal zo in de buurt van The Twelve Apostles zijn. Dit zijn rotsformaties die door de zee en het weer voor de kust in zee zijn te bezichtigen. In de loop der jren zijn er al wel een paar zo goed als verdwenen en op den duur zullen ze allemaal wel ten onder gaan. Het blijkt een bezienswaardigheid te zijn waar veel mensen op af komen.Ook wij begeven ons in de massa om dit fenomeen te aanschouwen. Het is een mooi gezicht, maar misschien zijn wij er wel te nuchter voor want heel bijzonder is het niet. Er zijn stukken kust zeker zo mooi waar veel minder mensen op af komen. Desalniettemin is het leuk om dit gezien te hebben. Menigeen laat zich zelfs verleiden om per helicopter een blik vanuit de hoogte te werpen. Omdat het zo druk is besluiten we om in Peterborough wat te gaan eten. Dit ligt op zo"n 20 kilometer van the twelve apostles vandaan. We vinden daar een gelegenheid waar het zeer rustig is. Toch kunnen we daar voor een voor Australische begrippen schappelijke prijs goed eten.
We gaan weer op pad om de laatste 80 kilometer naar ons verblijf te rijden. Rond 15.00 uur komen we op de plaats van bestemming aan. Bij de receptie worden we ontvangen door de eigenaar die ons tekst en uitleg geeft over de acommodati. Het huisje is mooi gelegen en hoewel de inrichting simpel is, is alles wel aanwezig.
Nadat we ons hebben geinstalleerd gaan we Port Fairy in om wat voorraad in te slaan. We kunnen in d accommodatie zelf koken. De plaatselijke supermarkt heeft een aardig assortiment. Als we weer terug in het huisje zijn gaat Arie een tukkie doen en Pieter en Margret gaan voor een wandeling langs het strand. Het is een vrij ruige kust met allerlei kleine baaitjes en stukken strand. Een forse branding rolt tegen de kust aan. Het is lekker om even uit te waaien. De temperatuur schommelt rond de 20 graden, maar door de wind voelt het wel wat frisser aan. Na een klein uur zijn we weer terug. na de maaltijd is het nog even lekker op de uitzak en lekker op tijd te bed.
De volgende dag besluiten we om naar een klein iers dorpje te gaan wat op zo"n 20 km. van Port Fairy vandaan ligt. In het dorpje is een ierse uitgaansgelegenheid met voor het pand hoever het is nar een aantal plaatsen in Ierland. Dublin blijkt op 19350 km van deze plaats te liggen.
Omdat arie nog steedslast van zijn rug heeft besluiten we naar de pharmacy te gaan om wat spierverslappers te kopen. Deze mogen ze echter alleen verstrekken als je een verwijsbrief hebt van een huisarts. Goede raad is duur en degene die ons in de pharmacy heeft geholpen geeft aan dat er even verderop een goede huisarts zit. Daar gaan we opaan. De situatie wordt aan de arts uitgelegd en deze adviseerd om eenspuit in de geirriteerde kant van de rug te zetten. Hoewel Arie er eerst huiverig voor was blijkt de spuit goed te helpen.Bovendien hebben we een verwijsbrief om de spierverslappers bij de phamacy in te slaan.
We besluiten de tocht voort e zetten naar een wat grotere plaats met de naam Warrnabool. Bij het informatiecentrum vinden we de nodige informatie over de Grampians, onze volgende stop waar we vrijdagmorgen naar toe gaan. ook horen we daar dat er een mooie wandeling is te maken op Gritith Island, een natuurgebied net buiten Port Fairy. Daar komen s'avonds pinguins aan land. We besluiten hier na het avondeten naar toe te gaan.
Het is inderdaad al een mooie wandeling. We spotten in het begin al een aantal pelikanen en lepelaars. Als we locals vragen waar de pinguins aan land komen blijkt men nergens van te weten. Bij het informatiecentrum hadden ze wel gezegd dt het aantal flink was verminderd doordaat vossen zich er te goed aan doen. We zullen zien. Wel wordt ons verteld dat je Walibies kunt zien en die zien we inderdaad. Hoewel we op het aangegeven pad moten blijven zien we ze soms kort bij het pad in de vegetatie opduiken. Het zijn een klein soort kangoeroes. De wandeling neemt ruim een uur in beslag en we zijn net voordat het donkr wordt weer bij de auto terug.
Donderdag morgen gaan we richting Portland waar het een en ander te zien is. Dit is met name bij Cape Brightwater waar en versteend bos is te bezoeken. Ook kan je er zogenaamde blowholes zien waar de golven van de oceaan doorheen worden geperst. Hierdoor wordt het water door deze gaten omhoog gestuwd. even verderop kan je een kolonie pelsrobben benaderen. Het is een wandeling van zo'n 5 kilometer heen en terug. Het blijkt een fikse wandeling te zijn met behoorlijke hoogteverschillen. We komen een heel eind, maar lopen niet helemaal tot dichtbij de pelsrobben. We kunnen ze wel zien, maar verder lopen is voor Arie zijn rug niet verstandig. Op de weg terug maken we nog een stop in Portland zelf om vervolgens de 70 kilometer naar Port Fairy terug te rijden. Arie wist nog een deal te sluiten toen hij slippers kocht. In plaats van bijna $ 50 betaalde hij $ 40. De laatste nacht in Port Fairy is al wer aan de orde. Morgen gaan we naar de Grampians. Het is niet zover. We hoeven maar 160 kilometer te rijden.