Tanja

We verlaten het Walhalla op donderdag 25 januari ron de klok van 10.00 uur. We spreken af dat we de lange rit opsplitsen in een aantal etappes. Onze eerste stop is in Bairnsdale en de tweede stop in Cann River. Daar gooien we de tank ook vol. De weg is goed te berijden en met de airco aan is het goed te doen. Pas as je buiten komt merk je dat het behoorlijk warm is, de temperatuur zit rond de 30 graden. Ondanks dat niet druk is op de weg neemt de afstand de nodige tijd in beslag. Op de meeste wegen mag je niet harder dan 80 tot 100 km, maar dit is afhankelijk van de hoogte van het landschap. In heuvelachtig tot bergachtig gebied haal je die snelheid amper vanwege het bochtige traject. Omdat de wegen, op de wegen rond een zeer grote stad na, tweebaans zijn wordt het tempo ook bepaald door een eventuele voorligger. Deze kan je dan wel inhalen op stukken waar de weg dan voor een km wordt uitgebreid naar twee rijstroken, maar dat kan soms wel meer dan 20 km duren. Rond 19.30 uur komen we in de buurt van Tanja Lagoon Camp. De laatste km van de weg veranderd in een gravel road en de reisbeschrijving geeft aan dat we bij een tweede zijweg rechts afmoeten slaan om bij ons verblijf te komen. Op de een of andere manier missen we het bord en rijden nog een paar km door todat de weg ophoudt. We staan aan de kust en omdat we geen amfibievoertuig hebben zit er niets anders op dan om te keren. Er staan een aantal auto's geparkeerd en gelukkig komt er net iemand van het strand waar we aan vragen of we wel goed zitten. Dit blijkt het geval te zijn, alleen is het een paar km terug. We draaien de auto's en gaan dezelfde, hobbelige, gravelroad weer terug. En ja hoor, nu zien we na een paar km wel het bord met Tanja Lagoon camp. Het staat wat verscholen achter wat struiken maar als we het pad inslaan en een stukje gereden hebben zien we vier grote tenten staan. We melden ons bij de eigenaar en deze geeft aan waar we welke tenten voor ons bedoeld zijn en ook dat er de nodige voorraad aan ontbijt in de koelkast staat. De tent staat op een vlonder met een tweepersoons bed, een bank en een bureautje. Het ziet er keurig uit. Boven de tent is nog een zeildoek gespannen die verder naar voren doorloopt, waar zich in aparte ruimtes een luxe badkamer en een ernaast gelegen keuken bevindt. Bij ons zit er zelfs een bed in. Naast de tent van Nel en Arie blijkt nog een Nederlands stel te zitten die hier al een paar dagen verblijven. Het ziet er allemaal idyllisch uit, een hele kudde kangoeroes houdt het gras rond en deze hoor je ook 's nachts rond je tent scharrellen, of liever gezegt grazen en hoppen. Ze kunnen met een flinke vaart uit de voeten. Omdat het overdag te warm voor ze is rusten ze dan uit en liggen onder de bomen te slapen, 's nachts is de temperatuur behaaglijker en zijn ze dus actiever. Het is knap dat ze in het donker niet ergens tegenaan knallen, wij hebben in ieder geval een zaklantaarn nodig als we de eerste avond in het donker naar onze tent lopen. We kunnen namelijk alleen van het internet gebruik maken als we dicht bij de woning van de eigenaar zijn en deze woont zo'n 50 a 100 meter van de tenten verwijderd. Naast de kangoeroes zijn er veel vogels, we spotten ook een grote visarend met een spanweidte van meer dan twee meter, en zelfs een leguaan van meer dan een meter komt buurten. Kortom, het is een geweldige plek om te verblijven. Het verblijf in de tent is luxe, toch ben je dicht bij de natuur want de wand bestaat uit tentdoek en die laat praktisch al het geluid door. Aan de achterkant van de tent, ook op de vlonder, is een zitje, tafel met vier stoelen, met uitzicht op de lagoon. Als we daar de volgende dag het ontbijt nuttigen, achter de tent van Nel en Arie, zie we een zilverreiger en een pelikaan fourageren in het ondiepe water vn de lagoon. Zo scharrelen zij hun maaltje bij elkaar. We besluiten om met de (Canadese) kano's over de lagoon te gaan varen. Aan het eind van de lagoon is een strand met daarachter een strook zand die vervolgens weer overgaat in het strand vn de oceaan. Voordat we echter gaan kanoen gaan Arie en Pieter bij de eigenaar vragen of er nog visgerei is, dan kunnen we misschien nog een visje verschalken. Bij de "receptie" aangekomen zien we de vrouw van de eigenaar achter een bureau zitten met naar het lijkt een doek op haar schoot. In die doek blijkt een kangoeroe van zo'n drie maanden oud te zitten. De moeder keek niet goed uit met het oversteken en is daarbij om het leven gekomen. Dit jong wordt gedurende vier maanden met de fles groot gebraht om dan vervolgens bij de kudde kangoeroes te worden geplaatst. Het is een lief klein beestje.
Als we het visgerei hebben gekregen gan we gevieren naar de kano's en begeven ons op het water. De dames zitten achterin, maar dit is geen goede keuze. De heenreis wordt daardoor een aardige uitdaging met soms wat verhit taalgebruik. Desalnietemin komen we aan de andere kant van de lagoon uit. We trekken de kano's om de kant en gaan lopend naar het strand vnan de oceaan. Het is warm en stralend weer. Na een tijdje gelegen te hebben besluiten we om de golven in te duiken. Hoewel het water in het begin fris aanvoeld is het al gauw lekker om in het water te zitten. Door de hoge golven is het een hele uitdaging om te bliven staan en ook moet je ervoor uitkijken niet te ver te gaan vanwege de sterke onderstroming. Het ruime strand is praktisch verlaten. In de verte zie je wat mensen die ook de verkoeling van het water hebben gezocht. We laten ons na het zwemmen nog geruime tijd opwarmen en drogen door de zon. Het weer lijkt wat te gaan veranderen dus besluiten we om weer terug te gaan. De terugtocht gaat een stuk beter, we zij gewisseld van zitplaats en nu koersen we zonder problemen op ons beginpunt aan. Onderweg genieten we van de visarend die majestueus boven de lagoon cirkeld op zoek naar een lekker maaltje vis. Later in de middag gaan we ons avondeten klaarmaken van de bootschappen die we op de weg naar ons kampement hebben ingeslagen. Het laat ons weer goed smaken en na de maaltijd genieten we onder het genot van een glas wijn van de ondergaande zon. Hij lijkt in de lagoon weg te zakken. We maken nog een kampvuur en ook bij het schijnsle van het vuur smaakt de wijn opperbest. Voldaan gaan we letterlijk en figuurlijk onder zeil. De laatse nacht midden in de natuur, met alleen de geluiden die deze met zicht meebrengt. Met een door de tent waaiende, verkoelende bries vallen we in slaap. Ook dit verblijf was weer top. Het was vandaag Australian day, maar dit is volledig aan ons voorbij gegaan. Morgen gaan we richting Jervis Bay naar de plaats genaamd Vincentia. En laat Nel en Arie hun zoon Vincent en zijn vrouw Mieke nu net een paar dagen terug de trotse ouders van een zoon, Sem, zijn geworden. De grootouders zijn er niet minder trots op trouwens.
Over ons verblijf daar meer in het volgende reisverslag.