Hawker, Finders Ranges

Even na 09.00 uur nemen we afscheid van Bill om te vertrekken naar Rawnsley Park Station. Het is zo'n 50 km naar Adelaide waar we de tank weer vol gooien. De brandstof is hier $ 0,20 per liter goedkoper dan op de vorige tankstops. In Port Pirie steken we op om vervolgens via Port Augusta naar Hawker te rijden. In Hawker blijkt de tom tom niet de juiste locatie te hebben wergegeven. Gelukkig staat het Rawnsley Park Station op de borden en met een extra check in het informatie centrum beginnen we aan de laatste 35 km. Daarmee komen we in totaal op ruim 500 km. Het lijkt erop dat er in dit gebied veel kangoeroes leven wat we zien veel kadaver op en naast de weg liggen. Ook zien we veel kangoeroes die onder de bomen in de schaduw enige verkoeling zoeken. De temperatuur loopt richting de 40 graden. het laatste stuk van een aaantal km gaat wederom over een gravelroad. We melden ons bij de receptie en krijgen de sleutel van een villa ongeveel een km verder op de gravel road. Het blijkt een luxieus onderkomen te zijn met een prachtig uitzicht op de bergruggen hier vlakbij. Morgen tijdens de 4 wheeldrive tour krijgen we te horen dat dit geologisch een zeer interessant gebied is. Maar dat is op de zaken vooruit lopen.
Na het avondeten gaan we nog even op de uitzak en daarna op tijd onder de lakens, voor de wol is het te warm, omdat het morgen vroeg op is.
We zitten woensdagmorgen, 10 januari, vroeg aan het onbijt. We worden opgehaald door een vriendelijke ranger die hier in het park werkzaam is. Hij verzorgt de ICT, doet allerlei technische klusjes en rijdt gasten zoals ons rond die een tour hebben geboekt. Er is ook nog een Zwitserse jonedame die met ons meegaat op de 8 uur durende rit.We worden rondgereden in de Flinders Ranges en komen op mooie plekken. We gaan terug in de geschiedenis want de oudste lagen zijn 620 miljoen jaar oud. Deze bestaan uit limestone, welke belangrijk zijn voor het afgeven van zuurstof. We eren dat zonder dit gesteente er geen leven op aarde mogelijk zou zijn. ook zien we enkelvoudige en meervoudige cellen in het gesteente wat er op duidt dat dit gebied vroeger onder water heeft gestaan. Je kan het je haast niet voorstellen, maar de bewijzen liggen voor het oprapen. David Attenborough heeft in dit gebied ook documentaires opgenomen diee op national geographic zijn uitgezonden. Phil, de ranger, is een ervaren man die snel iets in de gaten heeft. Hij verteld dat hij 2 jaar bij de aboriginals heeft gewoond en daar heeft hij veel van opgestoken. Onder andere om verder vooruit te kijken dan de messte mensen doen, dan zie je veel meer en kan je als het nodig is sneller reageren. Tijdens de koffiebreak gaat hij op zoek naar de yellow footed walibi, een zeer zeldzame soort die in dit gebied voorkomt. Als hij er een heeft gevonden moeten we goed kijken om hem te zien, maar na de juiste anwijzingen zien wij hem ook. Hij is inderdaad goed gecamoufleerd. Phil zegt dat je naar bewegende rots moet kijken, dan zie je ze. Later zien we er nog een paar die we kunnen vastleggen voor het nageslacht. We nuttigen de lunch in Blinman, een oud mijnwerkersplaatje waar rond 1860 koper werd gevonden. Op het hoogtepunt van de koperwinning woonden er 1500 personen in Blinham, vandaag de dag nog 17. Toch kan het plaatselijke hotel/restaurant/cafe een goed bestaan opbouwen omdat veel toeristen naar Blinham komen om de mijn te bezichtigen. Zo ook wij. We krijgen een rondleiding van een uur waarbij os wordt verteld onder welke omstandigheden de koper werd gewonnen. Voordegene die het werk verrichtenwas het een (zeer) zaar bestaan. Met werkdagen van 12 uur werd er in het bijna donker, er werd met kaarslicht gewerkt, met de hand gebikt en gesjoud. En dit 6 dagen in de week. De mijn is ongeveer 35 laar in bedrijf geweest en in 1907 gesloten. het diepste punt ligt op 150 meter waarbij de mijnwerkers middels touwen en gammele trappen op en neer moesten klimmen.
Na de mijntour gaan we nog wat mooie plekken bezoeken, maar in de tussentijd is het licht gaan regenen. Hierbij komen we een andere bezienswaardigheid tegen die we in eerste instantie niet van Phil wilden geloven, maar die we me eigen ogen hebben gezien. Phil vertelde dat er bij regen de kangoeroes naar de asfaltwegen trekken om daar het water te drinken. En inderdaad, in groepjes van 5 tot 10 kangoeroes staan ze op de weg. Het is langzaamaan rijden geblazen want ze springen pas op het laatste moment weg. We komen er zo wel meer dan dan 100 tegen, een grappig gezicht.
sAvonds nutigen we een lekkere maaltijd in het restaurant op het park. We gaan niet zo vroeg nar bed omdat de plannen voor de volgende dag rustig aan doen zijn. Het wordt ruim 40 graden. Arie loop 's ochtends nog wel een flink stuk als de anderen wat later uit bed komen, maar die ligt vervolgens op de bank te snurken ls wij naar de receptie lopen om MB's voor de wifi aan te schaffen. Internet is hier mogelijk via de sateliet en dat heeft zijn prijs. Hoewel, voor $ 10 heb je een gigabite aan data en daar kan je wel mee uit de voeten. 's middags gaan we een baantje trekken in het kleine zwembad en na het eten wordt het kezen. Morgen wacht ons weer een rit richting Aidelaide. Aidelaide