Apollo Bay

Zaterdagmorgen kunnen we onze huurauto ophlen om vandaag naar Apollo Bay te rjden. De plaats waar we drie dagen verblijven. Het verhuur bedrijf ligt ruim 4 kilometer van het hotel vandaan. We besluiten om er heen te lopen, een mooie wandeling door een ander gedeelte van Melbourne. Bij het verhuurbedrijf aangekomen is het er behoorlijk bedrijvig, er zijn meerdere mensen die er rond de jaarwisseling op uit willen trekken. We krijgen ieder een Hyuandai Tuscon mee, een mooie auto om mee te rijden.
Naar Apollo Bay is het 200 kilometer rijden.. Hoewel je max. 100 km. op de snelweg mag rijden schiet het de eerste 100 lekker op. Op een gegeven moment wordt aangegeven dat je links aanhoudend richting de great ocean road gaat. We besluiten dit te volgen omdat deze kustweg als een van de mooiste ter wereld staat aangeschreven. Nel en Arie volgen echter de highwy.. Het blijkt dat die keuze kwa tijd wel het beste is. De kust is inderdd zeer frai, maar wij belanden na enige tijd in een vervelende file die meer dan een uur vertraging opleverd.. Veel Ausies vieren kennelijk oud en nieuw langs de kust. Rond 16.30 uur komen we bij de acommodatie aan. Het blijkt dat Nel en Arie al 1,5 uur eerder waren aangekomen.
Na ons geinstalleerd te hebben en een koppie te hebben gedronken gaan we het dorpje in. Het is er behoorlijk druk, ook hier vverblijven veel Aussies uit met name Melbourne de jaarwisseling. s"avonds eten we bij de chnees een bijzonder smaakvolle maaltijd. Wel sta je elke keer te kijken van het bedrag dat je moet betalen. Het is voor onze begrippen een duur land. Wel zijn de mensen zeer behulpzaam en geven je de indruk dat je welkom bent. We gaan op tijd onder de wol.
Zodagmorgen, oudjaarsdag, zijn we vroeg ui de veren. We hebben hier bed een breakfest in een ruimte wat vroegen een restaurant bleek te zijn geweest. We laten het ons goed smaken. Vervolgens gaan we naar de farmersmarkt . Die is elke zondag en het is kort bij onze accommmodatie. Dat komt mooi uit want omdt Arie behoorlijk wat last heeeft vsn zijun rug is het wel prettig dat hij niet zo ver hoeft te lopen. Er blijkt op de markt ook een dame te staan die Shiatsu massage geeft en Arie krijgt een behaneling. In de loop van de dag blijkt de behandeling zijn uitwerking te krijgen. De pijn in de rug wordt minder. Dit komt goed uit want we hebben voor de avond een tafel gereserveerd om het jaar smaakvol uit te luiden. Het eten is redelijk, maar voor het bedrag wat we kwijt zijn is de prijs/kwaliteit ver te zoeken. Toch is het restaurant tot de laatste plaats in twee rondes volgeboekt. Zonder reservering ben je knsloos. We komen een stel tegen die een kop koffie wilde drinken, maar dat lukte dus niet. We raken met hen aan de praat omdat hij ons Nederlands hoorde praten.Hij vertelde dat zijn vader uit Heerhugowaard kwam, zelf is hij in Australie geboren. Hij blijkt een neef te zijn van Bart Strooper en daar heb ik indertijd contact mee gehd omdat hij mensen aan de MEO leverde.
We zijn op tijd terug om de jaarwisseling op de TV te volgen. Het vuurwerk in Sydney is groots. We trekken nog een fles champagne open en klinken op het niuwe jaar. Rond 01.30 uur gaan we vlak want ook op nieuwjaarsdag is het ontbijt tussen 08.00 en 09.00 uur.
Nieuwjaarsdag begint voor Arie minder voorspoedig. Zijn rugklachten zijn verergerd toen hij zijn veter probeerde vast te maken. De eigenaar van het huisje maakt een afspraak voor hem bij een fysiotherapeut. Daar wordt Arie een uur onder handen genomen. Wij, Margret en Pieter, gan met de auto nar Cape Otway. Daar kan je een mooie wandeling maken langs de kust en vanaf een afstnd een vuurtoren bekijken die in 1848 het levenslicht zag. Maar voordat we daar zijn aangekomen hebben we een aantal koala"s gespot die in de eucalyptus bomen zich te goed deden aan de bladeren..Na de wandeling rijden we door naar Lavers Hill om daar wat te eten en een kop koffie te drinken. Het blijkt een soort plaatselijk ontmoetingspunt te zijn. Via Beech Forest en Skenes Creek rijden we weer naar Apollo Bay. Vooral voorbij Beech Forest is de route uitdagend. Dwars door de bossen met grote varens rijden we over een zeer bochtige weg. Wel een mooie tocht.Met Arie zijn rug gaat het iets beter.Nel en Margret halen pizza"s voor het avondeten waar ze meer dan een uur op moeten wachten. De pizzabakker blijkt een grote clanditie te hebben. De pizza"s laten ons goed smaken. We gaan op tijd nar bed want morgen verkassen we naar Port Fairy.